هدف این مقاله برآورد کارایی فنی تولید گندم در استان‌های مختلف ایران است. بدین منظور داده‌های تلفیقی مربوط به نهاده‌ها و ستاده‌های مورد استفاده در تولید محصول گندم جمع آوری و با استفاده از روش‌های مرز تصادفی و تحلیل پوششی داده‌ها، اقدام به محاسبه کارایی فنی استان‌های مختلف، طی سال‌های زراعی 79- 1378 تا 83-1384، شده است. نتایج به دست آمده از رهیافت پارامتریک نشان می‌دهد که میانگین کارایی تولید گندم در ایران در دوره مورد بررسی 57/ 0بوده است. در این رهیافت استان‌های گیلان و بوشهر با میانگین کارایی فنی 81/0 و 26/0، به ترتیب بالاترین و پایین‌ترین میزان کارایی فنی را دارا بوده‌اند. نتایج حاصل از مدل ناپارامتریک حاکی از این است که میانگین کارایی فنی در همین دوره به میزان 84/0 بوده است و استان‌های سیستان، کهگیلویه و بویر احمد، گیلان و مازندران با نمره کارایی صد در صد، و استان یزد با کارایی 57/0 از بالاترین و پایین‌ترین میزان کارایی فنی برخوردار بوده‌اند. به نظر می‌رسد به‌ کارگیری رهیافت پارامتریک در تحقیقات مربوط به بخش کشاورزی، به واسطه ویژگی‌های آنها مناسب‌تر است، با این وجود، انتخاب دو رهیافت پارامتریک و ناپارامتریک و مقایسه نتایج آنها می‌تواند قوت و اطمینان بیشتری به یافته‌های تحقیق ببخشد.