1- دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه خوارزمی
2- دانشیار گروه اقتصاد دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا
3- کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا
چکیده: (14469 مشاهده)
در چند دههی اخیر، عرضهی نیرویِ کار تحصیلکرده به بازار کار افزایش یافته که موجب پدیدارشدن تحصیلات فرانیاز شده است. تحصیلات فرانیاز بالقوه پدیدهای هزینه بر برای اقتصاد محسوب میشود که ضرورت بررسی این موضوع را نمایان میسازد. دراین مقاله سعی شده استکه با روش میانگین تطابق تحقق یافته(RM)[1] و به کمک کدهای طبقه بندی مشاغل[2](ISCO) و با استفاده از دادههای طرح آمارگیری از ویژگیهای اجتماعی و اقتصادی خانوار سال1382 و به کمک مدل وردوگو– وردوگو[3]بهبررسی بازده سالهای تحصیل، تحصیلات فرانیاز و فرونیاز در ایران بپردازیم. در این راستا متغیرهای دیگری همچون جنسیت، تأهل و مالکیت (به لحاظ دولتی و خصوصی بودن) نیز مورد بررسی قرار میگیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد که، بازده هرسال تحصیلات رسمی به طور متوسط 3/9% میباشد و در صورت برابر بودن تحصیلاتِ افراد، افرادی که تحصیلات فرانیاز دارند، در مقایسه با افرادی که تحصیلاتشان فرانیاز نیست، درآمد کمتری کسب میکنند و افراد دارای تحصیلات فرونیاز، نسبت بهکسانی که تحصیلاتشان فرونیاز نیست، درآمد بیشتری کسب میکنند. همچنین اثر تجربه بر درآمدِ افراد، مثبت اما با نرخی کاهشی مشاهده میشود و نیز مشاهده میشود که زنان و مجردها، درآمد کمتری نسبت به سایرین کسب میکنند.
[1]. Mean Realized Matches [2]. International Standard Classification of Occupations [3].Verdugo, R., & Verdugo, N. (1989).
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
A2 - Economic Education and Teaching of Economics دریافت: 1391/12/14 | پذیرش: 1392/8/8 | انتشار: 1394/8/1