Mahdavi A, Azzizmohammadlou H. Determinants of the Inclusiveness and Sustainability of Industrial Development in Iran: Co-integration Approach and Vector Error Correction Model. QJER 2019; 19 (2) :1-34
URL:
http://ecor.modares.ac.ir/article-18-34118-fa.html
۱- دانشیار اقتصاد دانشگاه تهران
۲- استادیار اقتصاد دانشگاه بین المللی امام خمینی ، azizmohammadlou@soc.ikiu.ac.ir
چکیده: (۹۷۵۶ مشاهده)
به گواه مطالعات تجربی انجامیافته، آنچه طی فرآیند صنعتی شدن در ایران رخ داده، اغلب تغییرات نامتوازن و بعضاً متناقضی بوده، که در برخی از زمینهها و ساختارهای صنعتی و در سطوح مختلف ملی و استانی صورت پذیرفته که نتیجه آن، رشد نامتوازن و ناپایدار صنعتی در کشور است. در این مقاله، با بهرهگیری از دادههای سری زمانی سالهای 1353 تا 1394 روند پایداری و فراگیری توسعه صنعتی کشور ترسیم و تحلیل شده و عوامل مؤثر بر شکلگیری روندهای کشفشده، با استفاده از روش همگرایی یوهانسون مورد آزمون قرار گرفته است. یافتهها نشان میدهد که رشد صنعتی روندی پر نوسان، فراگیری توسعه صنعتی، روند نسبتاً ثابت و پایداری توسعه صنعتی، روند نزولی را طی دوره مذکور تجربه کرده است. نتایج تحلیل همگرایی، حاکی از اثر مثبت و معنیدار سرمایه، نرخ ارز، فناوری و مخارج تحقیق و توسعه بر رشد صنعتی است. فراگیری توسعه صنعتی باوجودآنکه تحت تأثیر مثبت اشتغال صنعتی، سرمایهگذاری و سرمایه اجتماعی قرار داشته، اما بهطور منفی از فناوری و مخارج تحقیق و توسعه تأثیر پذیرفته است. پایداری توسعه صنعتی نیز تابعی مثبت از اشتغال صنعتی، سرمایه اجتماعی و سرمایهگذاری دولت در محیط زیست است. مبتنی بر این یافتهها، پیشنهاد میشود، بهمنظور تسهیل شرایط حصول به پایداری و فراگیری توسعه صنعتی در ایران، اعتبارات قابل تخصیص به سرفصل حفاظت از محیط زیست در بودجه سالیانه تقویت شده و بسترهای موردنیاز برای تقویت سرمایه اجتماعی و در نتیجه، افزایش میزان مشارکت اقشار مختلف جامعه در فعالیتهای صنعتی و صیانت از محیط زیست فراهم گردد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
دریافت: 1398/4/1 | ویرایش نهایی: 1398/4/2 | پذیرش: 1398/4/1 | انتشار: 1398/4/1