پروین سهیلا، بانوئی علی اصغر، رمضان زاده ولیس گلروز. اثر یکسانسازی نرخ ارز بر فقر در ایران با استفاده از مدل تعادل عمومی قابلمحاسبه (CGE). پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). ۱۳۹۹; ۲۰ (۱) :۱۸۴-۱۵۳
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-۱۸-۲۹۹۴۷-fa.html
۱- استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
۲- دانشجوی دکتری دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی ، g.ramezanzadeh87@gmail.com
چکیده: (۵۶۷۵ مشاهده)
تغییرات نرخ ارز از کانالهای مختلف، آثار متعددی بر متغیرهای کلان اقتصادی و شرایط فقر در جامعه میگذارد. از طرفی، ارزیابی آثار سیاستها و شوکهای اقتصادی بر فقر، نیازمند بهکارگیری روشی است که اولا، ًبتواند بخشهای مختلف موجود در اقتصاد را در الگو لحاظ کند؛ ثانیا،ً بتواند، هم آثار کلان سیاستها و هم، واکنش نهادهای مختلف اقتصادی را در مقابل سیاست اعمال شده، منعکس نماید. بدین منظور در این مطالعه، از یک مدل تعادل عمومی قابلمحاسبه (CGE) که در آن، نهاد خانوارها به طبقات درآمدی دهگانه تفکیک گردیده و خط فقر بهصورت درونزا تعیین میشود، استفاده شده است. این الگو، بر پایه ماتریس حسابداری اجتماعی (SAM) سال 1390 و کالیبراسیون ضرائب الگو، حل، و براساس دو سناریو افزایش 25 درصدی و 35 درصدی نرخ ارز، شبیهسازی شده است. نتایج شبیهسازیها نشان میدهد که افزایش نرخ ارز موجب کاهش درآمد حقیقی در هر دو گروه خانوارهای شهری و روستایی شده و از این منظر، خانوارهای دهکهای پایین درآمدی، بیشتر متضرر خواهند شد. همچنین سیاست یکسانسازی نرخ ارز، خط فقر و شاخصهای فقر گروه FGT (فقر سرشمار، شکاف فقر و شدت فقر) را افزایش میدهد؛ بهطوریکه افزایش خط فقر و شاخصهای فقر مربوط به خانوارهای شهری، بیشتر از خانوارهای روستایی میباشد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
دریافت: 1397/11/9 | ویرایش نهایی: 1398/12/21 | پذیرش: 1398/1/21 | انتشار: 1399/1/1