دوره 19، شماره 1 - ( 1398 )                   جلد 19 شماره 1 صفحات 82-53 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

samadi A H, Zibaei M, Ghaderi J, Bahlouli P. Optimal Environmental Policy, Uncertainty and Institutional Quality: The Case of Iran. QJER 2019; 19 (1) :53-82
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-16275-fa.html
صمدی علی حسین، زیبایی منصور، قادری جعفر، بهلولی پریسا. سیاست بهینه زیست محیطی، نااطمینانی و کیفیت نهادی: مطالعه موردی ایران. پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). 1398; 19 (1) :53-82

URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-16275-fa.html


1- دانشگاه شیراز-دانشکده ی اقتصاد-بخش اقتصاد ، asamadi@rose.shirazu.ac.ir
2- بخش اقتصاد کشاورزی، دانشگاه شیراز
3- بخش اقتصاد، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
4- بخش اقتصاد، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده:   (9565 مشاهده)
دخالت دولت و اجرای سیاست های زیست محیطی، یکی از راه کارهای کاهش عوارض جانبی ناشی از تولید و در راستای دستیابی به توسعه  پایدار است. بدون شک، کیفیت نهادی نیز یک عامل مهم تأثیرگذار در انتخاب سیاست بهینه  زیست محیطی است. لذا مقاله  حاضر، به شناسایی سیاست بهینه  زیست محیطی از بین ابزارهای رایج دخالت دولت (اخذ مالیات بر انتشار آلودگی و سیاست مجوز انتشار آلودگی) در شرایط وجود نااطمینانی زیست محیطی و اقتصادی و در درجات مختلف کیفیت نهادی، پرداخته است. دستاورد نظری مقاله  حاضر، این است که کیفیت نهادی را وارد یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی کرده و تأثیر آن بر انتخاب سیاست زیست محیطی را بررسی نموده است. یافته های تجربی مقاله  حاضر، نشان می دهد که در درجات مختلف کیفیت نهادی، سیاست مجوز انتشار آلودگی بر سیاست مالیات بر انتشار آلودگی، برتری دارد. همچنین نتایج نشان داده است که با بهبود وضعیت کیفیت نهادی و در صورتی که تنها تکانه زیست محیطی باشد، سیاست بهینه، سیاست مالیات بر آلودگی است.
متن کامل [PDF 1201 kb]   (2388 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: اقتصاد
دریافت: 1396/11/7 | پذیرش: 1397/4/16 | انتشار: 1397/12/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.