دوره 19، شماره 3 - ( 1398 )                   جلد 19 شماره 3 صفحات 30-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

jandaghi meybodi F, Falahi M A, feizi M. Estimating Optimal Monetary Policy Rule in Iran based on Hybrid Models . QJER 2019; 19 (3) :1-30
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-20810-fa.html
جندقی میبدی فرشته، فلاحی محمدعلی، فیضی مهدی. برآورد قاعده بهینه سیاست پولی ایران در چارچوب مدل‌های هیبریدی. پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). 1398; 19 (3) :1-30

URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-20810-fa.html


1- دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد
2- استاد گروه اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد ، falahi@um.ac.ir
3- استادیار گروه اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده:   (6451 مشاهده)
هدف این مطالعه، برآورد حالت هیبریدی قاعده بهینه سیاست پولی ایران با بهره­گیری از روش کنترل بهینه است. بدین منظور، فرض شد که مقامات پولی، مسأله بهینه یابی را با توجه به قیود ساختاری پنج گانه شامل معادله عرضه کل، تقاضای کل، نرخ ارز، تقاضای پول و مخارج دولت، حل می­کنند. پس از برآورد پارامترهای معادلات ساختاری با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی (OLS) و روش رگرسیون­های به ظاهر نامرتبط (SUR) برای دوره زمانی ۱۳۹۵-۱۳۵۷، رجحان های مقامات پولی برای تثبیت تورم، تولید و هموارسازی رشد حجم نقدینگی با هدف حداقل کردن زیان رفاه اجتماعی، انتخاب شدند. نتایج بیانگر این است که بانک مرکزی باید انحراف رشد حجم نقدینگی و بعد از آن، شکاف تولید را مدنظر قرار دهد. همچنین قاعده بهینه سیاست پولی حاصله از رجحان­های بهینه، بیانگر این است که بانک مرکزی باید به طور همزمان به تغییرات تورم، شکاف تولید و نرخ ارز واقعی واکنش نشان دهد و شکاف تولید از اهمیت زیادی برخوردار است.
 
متن کامل [PDF 1183 kb]   (1884 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: اقتصاد
دریافت: 1397/2/23 | پذیرش: 1398/5/8 | انتشار: 1398/5/8

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.