جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای خصوصی‌سازی
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
موضوع این مقاله مطالعۀ خصوصیسازیِ دارایی‌هایی دولت در جامعۀ ایران از پایان جنگ تا امروز است. این مطالعه از خلالِ بازخوانیِ گزارش‌های مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی دربارۀ این موضوع در دوره‌های مختلف انجام شده است. پس از اثبات مسئله سؤال پژوهش به این صورت ارائه شده است: «سیاستِ خصوصیسازیِ دارایی‌هایِ دولت از حیث شیوۀ واگذاری به چه شکل اجرا شده‌اند؟». برای تحلیلِ چگونگیِ انجام واگذاری‌ها چارچوب نظری دیوید هاروی دربارۀ انباشت سرمایه در دست اقلیتی معدود، از طریق خلع مالکیت از عموم مردم در فرایند خصوصی‌سازی مورداستفاده قرار گرفته است. واحد تحلیل مقاله کشور ایران در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۹ است. واحد مشاهدۀ گزارش‌های مرکز پژوهشهای مجلس دربارۀ خصوصی‌سازی در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۹ است که با بخش‌های مرتبط با خصوصی‌سازی گزارش‌های تفریغ بودجه و برخی مصاحبه‌های سیاستگذاران دربارۀ خصوصی‌سازی در همین سال‌ها تکمیل شده است. روش پژوهش تحلیل محتوای اسناد است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد اجرای سیاست خصوصی‌سازی در ایران، همواره همراه با توزیع رانت بوده و به‌تدریج به خلع مالکیت عموم مردم انجامیده است. اقلیتی از نیروهای سیاسی ایران یا بخش مهمی از شرکت‌های واگذارشده را از آن خود کرده‌اند یا با واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش عمومی غیردولتی و نهادهای نظامی حضور خود را هیئت‌مدیره‌های انبوه شرکت‌های زیرمجموعۀ این نهادها تضمین کرده‌اند.
دکتر سامان قادری، آقای رامین امانی، مهاباد امینی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
مطالعاتی که در رابطه با خصوصی‌سازی در ایران انجام شده، تنها جنبه اقتصادی خصوصی‌سازی را در نظر گرفته، و هدف اصلی از خصوصی‌سازی را افزایش کارآیی و بهرهوری اقتصادی عنوان کرده‌اند و به دیگر جنبههای آن مانند جنبههای زیستمحیطی، چندان توجه نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر خصوصی‌سازی بر آلودگی محیط زیست در ایران است. برای این منظور، مکانیزمهای اثرگذاری خصوصی‌سازی بر آلودگی محیط‌زیست تحلیل شده و از داده های سری زمانی سال‌های ۹۹-۱۳۷۰، روش خودرگرسیون برداری با پارامترهای قابل تغییر طی زمان (TVP-VAR) به عنوان کار تجربی بهره گرفته شده، و از میزان انتشار آلاینده زیست محیطی دی‌اکسیدکربن، به‌عنوان شاخص آلودگی و از ارزش واگذاریهای سهام و دارایی‌های بخش دولتی به بخش خصوصی، به‌عنوان شاخص خصوصی‌سازی استفاده به عمل آمده است. نتایج پژوهش حاضر، نشان می‌دهد که با وجود اجرای ناقص، غیرعلمی و سیاستزده خصوصی‌سازی در ایران، خصوصی‌سازی، سبب کاهش انتشار گاز دی‌اکسیدکربن در ایران شده است.
