---

بسیاری ازمشکلات موجود مدرسان ازعدم وجود برنامه نظارتی مدون نشأت می‌گیرد و پیاده سازی نظارت آموزشی بصورت اصولی می‌تواندنه تنها در حل مشکلات مدرسان موثرباشد، بلکه موجب افزایش انگیزه آن‌ها شود. از اینرو؛ استفاده از یک مدل نظارتی آموزشی می‌تواند، به بهینه سازی کیفیت عملکرد نظارتی مشاوران آموزشی کمک نماید. لذا هدف ازاین پژوهش بررسی اثر بخشی مدل نظارت آموزشی در کلاس‌های زبان فرانسه درایران با بهره گیری ازنظریه کنش موقعیت بنیادبود.
این مطالعه به روش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه مشاوران آموزشی بودند که تعداد ۷ نفراز آن‌ها بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. متغیر وابسته (کیفیت نظارت) قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل (مدل بهینه ساز نظارت) اندازه­گیری گردید.
درمقایسه میانگین نمره کیفیت نظارت درگروه مشاوران قبل و بعد از مداخله آموزشی و با توجه به نتایج حاصل از مطالعه، میانگین نمره و انحراف معیار قبل از مداخله (۱۱۱,۴۲±۱۹.۰۷ ) و پس ازمداخله(۱۵۵.۸۵±۲۲.۱۳)به دست­آمد و براساس آزمون تی زوجی با توجه به سطح معناداری به دست آمده، اختلاف آماری معنا داری بین میانگین نمرات قبل و پس از مداخله مشاهده گردید. بنابراین آموزش مشاوران آموزشی براساس مدل نظارتی پیشنهادی در سطح معناداری (p <۰,۰۵) اثربخش بود.
باتوجه به یافته­های پژوهش می­توان نتیجه گرفت که، با بهره گیری از مدل‌ طراحی شده نظارت آموزشی، می توان مشاوران آموزشی، با کیفیت عملکرد موثر، تربیت نمود، زیرا که اصول نظارت آموزشی قابل یادگیری می­باشد و این نیز به نوبه خود، منجر به موفقیت در فرایند آموزش-یادگیری می‌شود.

---

---

این تحقیق، تلاشی در جهت شناسایی مشکلات و موانع موجود بر سر راه ارتقای بهره­وری نیروی کار و ارائه بینش مناسبی به سیاستگذاران این بخش و صنایع مشابه در مورد دو متغیر تمرکز جغرافیایی صنایع و پراکندگی سطح تحصیلات نیروی کار و در نهایت، ارتباط این شاخص ها با بهره وری نیروی کار می­باشد. بدین منظور، با استفاده از رهیافت داده­های تابلویی در بخش صنعت مواد غذایی و آشامیدنی و در بازه زمانی ۱۳۹۵-۱۳۷۹، به غیر از شاخص های تمرکز و کیفیت آموزشی (ضریب جینی تحصیلات)، از شاخص انگیزشی (دستمزد سرانه نیروی کار)، شاخص سرمایه سرانه فیزیکی و شاخص مدیریتی (تعداد بنگاه­های خصوصی و دولتی) نیز در برآورد مدل استفاده شده است. نتایج به دست آمده، بیانگر این پیشنهاد می­باشد که برای ارتقای بهره‌وری نیروی کار در زیر بخش­های صنعت مواد غذایی و آشامیدنی، می­باید کاهش پراکندگی آموزشی در بین نیروی­کار از طریق افزایش استخدام نیروی کار با تحصیلات بالا، افزایش تمرکز جغرافیایی، بهبود نظام انگیزشی نیروی کار با تعیین دستمزد مناسب، بهبود مدیریت از طریق کاهش تصدی­گری و مدیریت دولتی بنگاه­های صنعتی، صورت بگیرد.