دوره 25، شماره 1 - ( 1404 )                   جلد 25 شماره 1 صفحات 208-183 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد، دانشکدۀ اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
2- دانشیار گروه اقتصاد، دانشکدۀ اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران ، Kh.piraei@gmail.com
3- دانشیار گروه اقتصاد، دانشکدۀ اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
چکیده:   (675 مشاهده)
سیاست مالی و پایداری مالی، دو موضوع به‏ هم‏ پیوسته‏ اند. دولت‏ از سیاست مالی به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به ثبات اقتصادی استفاده می‏ کند. از طرفی، پایداری مالی، تضمین می‏ کند که دولت توانایی مدیریت مخارج خود، بدون افزایش بدهی، در بلندمدت را دارد. در این پژوهش، با استفاده از داده‏ های سالانۀ دورۀ زمانی 1349 تا 1400، پایداری مالی ایران و عوامل تعیین‏ کنندۀ آن را از طریق مدل‏ های مختلف واکنش مالی مانند مدل‏ های با پارامتر ثابت خطی و غیرخطی، مدل تغییر رژیم مالی مارکوف-سوئیچینگ، مدل با پارامتر متغیردرزمان و مدل شامل متغیرهای کنترل، مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرد. نتایج برآورد مدل‏ های واکنش مالی با پارامتر متغیردرزمان و تغییر رژیم مالی مارکوف-سوئیچینگ و مدل شامل متغیرهای کنترل، نشان می‏ دهد سیاست مالی در ایران، ناپایدار است. براساس نتایج برآورد، مدل تغییر رژیم مالی مارکوف-سوئیچینگ، ماندگاری رژیم ‏های مالی ناپایدار، 5/2 برابر بیشتر از ماندگاری رژیم ‏های مالی پایدار است و بنابراین، دولت باید تلاش کند که از طریق ایجاد مازاد بودجه، از رشد فزایندۀ بدهی در بلندمدت جلوگیری کند. براساس یافته‏ های دیگر این پژوهش، متغیرهای شکاف تولید، مخارج چرخ ه‏ای حقیقی دولت، نسبت پیری جامعه، نسبت درآمد دولت به تولید ناخالص داخلی و نوسان نرخ ارز، نقش مهمی در پایداری مالی ایران ایفا می‌کنند
شماره‌ی مقاله: 8
متن کامل [PDF 1528 kb]   (275 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: اقتصاد بخش عمومی
دریافت: 1402/10/30 | پذیرش: 1402/12/21 | انتشار: 1403/11/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.