دوره 24، شماره 3 - ( 1403 )                   جلد 24 شماره 3 صفحات 122-97 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- کارشناس ارشد اقتصاد، گروه اقتصاد، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار، گروه اقتصاد، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، b_saffari@ase.ui.ac.ir
3- دانشیار، گروه اقتصاد، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (1616 مشاهده)
در سال‌های اخیر رشد روزافزون جمعیت و افزایش استفاده از حمل‌ونقل شخصی و سفرهای روزانه، مشکلات فراوانی در حوزۀ جابه‌جایی ازجمله مصرف بالای سوخت، آلودگی هوا، سر و صدا، تراکم بالای خیابان‌ها، کاهش فعالیت بدنی و غیره به‌وجود آورده است. در بسیاری از کلانشهرها طی دهه‌های گذشته افزایش ناگهانی وسایل نقلیه موتوری موجب ترافیک‌های سنگین خیابانی در سفرهای درون‌شهری شده است و علت اصلی آن را می‌توان ضعف روابط بین مورفولوژی شهری و حمل‌ونقل، به عبارت دیگر شکل‌های شهری پیاده‌گریز و تشویق‌کننده سفرهای موتوری دانست. از آنجایی که مورفولوژی شهری اثر قابل توجهی بر حمل‌ونقل شهری دارد، نحوۀ ایجاد رابطه‌ای قوی بین مورفولوژی شهری و حالت‌های سفر علاقه‌های بسیاری را به خود جلب کرده است، با در نظر گرفتن این ضرورت، در پژوهش حاضر اثر مورفولوژی شهری بر تقاضای حمل‌ونقل شهری در شهر اصفهان ارائه خواهد شد. در این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار Eviews و مدل رگرسیون خطی چندمتغیره و روش حداقل مربعات وزنی، اثر متغیرهای مورفولوژی شهری، بر متغیر تقاضای سفر شهری بررسی شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هرچه در نواحی میانگین عرض معابر افزایش می‌یابد، ساکنان نواحی کمتر از حمل‌ونقل عمومی و بیشتر از حمل‌ونقل شخصی جهت سفرهای روزانه خود استفاده خواهند کرد. همچنین یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش شاخص اتصال سفرهای حمل‌ونقل شخصی افزایش می‌یابد و با افزایش تراکم کلی مسکونی و کاهش پراکندگی، ساکنان نواحی ترجیح می‌دهند از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 4
متن کامل [PDF 1493 kb]   (1147 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: اقتصادی شهری و منطقه‌ای و حمل و نقل
دریافت: 1402/4/2 | ویرایش نهایی: 1403/8/20 | پذیرش: 1402/7/20 | انتشار: 1403/6/17

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.