خلیقی فرامرز، صادقی سقدل حسین، سحابی بهرام، فرجی دیزجی سجاد. برآورد شاخص آسیبپذیری بردهداری نوین در کشور ایران به تفکیک مناطق شهری و روستایی به روش فازی. پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). ۱۴۰۲; ۲۳ (۳) :۲۲۹-۲۶۰
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-۱۸-۶۵۵۴۴-fa.html
۱- دانشجوی دکتری اقتصاد گروه توسعه اقتصادی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
۲- دانشیار علوم اقتصادی گروه توسعه اقتصادی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس ، sadeghh@modares.ac.ir
۳- دانشیار علوم اقتصادی گروه توسعه اقتصادی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (۲۳۳۲ مشاهده)
یافتههای حاصل از مطالعات و پژوهشهای سازمان جهانی کار و سازمان جهانی مهاجرت[1] (2022)، نشان میدهد که در سراسر دنیا، بیش از 40 میلیون نفر، قربانی[2] انواعی از بردهداری نوین[3] هستند. از طرف دیگر مطالعات (نهاد) شاخص جهانی بردهداری[4] (2021)، بیانگر آن است که در کشور ایران، بیش از 495 هزار نفر «برده نوین» وجود دارد. پیدایش چنین آسیبی، محرکی برای بررسی این آسیب و عوامل موجد آن است که با محاسبه شاخصهای آسیبپذیری آن برای ایران با روش فازی، میتوان هدف فوق را محقق نمود. شاخص آسیب پذیری بردهداری نوین به روش فازی در این مطالعه، در یک فرایند سه مرحلهای با استفاده از چهار مؤلفه 1. حمایتهای سیاسی و مدنی؛ 2. حقوق اقتصادی، اجتماعی و سلامت؛ 3. امنیت شخصی و 4. جنگ و پناهندگی[5] به دست خواهد آمد. در بخش اول مطالعه حاضر، ضمن بررسی مفهوم بردهداری نوین و تشریح انواع آن، به تحلیل ادبیات موجود در این باب پرداختهایم؛ پس از آن، شاخص آسیبپذیری بردهداری نوین به تفکیک شهر و روستا و در نهایت، برای کل کشور محاسبه خواهد شد که با داشتن این شاخص، می توان شرایط بردهداری را در سالهای بین 1375 الی 1397 مورد بررسی قرار داد. یافتههای این پژوهش، نشان میدهد که شاخص فوق برای بازه زمانی مذکور، دارای روند نزولی بوده است.
شمارهی مقاله: ۹
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اقتصاد رفاه و سلامت دریافت: 1401/8/29 | ویرایش نهایی: 1402/5/25 | پذیرش: 1401/9/28 | انتشار: 1402/5/25