دوره 12، شماره 3 - ( 1391 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 105-89 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- . عضو هیأت علمی و دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه شهید باهنر
2- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهید باهنر
2- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهید باهنر
چکیده: (7198 مشاهده)
از جمله واکنشهای عملی کشورها برای مقابله با پدیده جهانی شدن، میتوان به همگرایی اقتصادی اشاره کرد. امروزه همگرایی اقتصادی همزمان با جهانی شدن رونق گرفته است و بنابراین، انتخاب اتحادیه یا گروه تجاری منطقهای، یکی از اهداف مهم برنامهریزی تجاری میباشد.
بررسی ادوار تجاری بین المللی و انتقال آنها ازکشوری به کشور دیگر از اهمیت ویژهای در همکاری بین منطقهای برخوردار است. بررسی ارتباط بین روابط تجاری و ادوار تجاری، میتواند تحلیل مناسبی از همگرایی منطقهای ارائه نماید.
در این مقاله، با توجه به شرکت ایران در گروه شانگهای به عنوان عضو ناظر و تلاش برای پیوستن به آن، به دنبال بررسی همگرایی در این گروه هستیم.
در این مقاله از روش اقتصاد سنجی و مدل جاذبه تعمیم یافته در دوره زمانی 2009-1996 استفاده شده است. این سؤالات که آیا بین ایران و کشورهای عضو شانگهای همگرایی تجاری وجود دارد و آیا همزمانی چرخههای تجاری بر همگرایی تجاری این کشورها مؤثر است، پاسخ داده شود.
نتایج نشان میدهد که بین ایران و اعضای گروه شانگهای همگرایی تجاری وجود ندارد بلکه روابط تجاری واگرا هستند. همچنین بین همزمانی چرخههای تجاری و همگرایی (واگرایی) این کشورها رابطه منفی و معنیداری وجود دارد.
دریافت: 1390/5/5 | پذیرش: 1390/7/24 | انتشار: 1391/7/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |