دوره 19، شماره 2 - ( 1398 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 34-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشیار اقتصاد دانشگاه تهران
2- استادیار اقتصاد دانشگاه بین المللی امام خمینی ، azizmohammadlou@soc.ikiu.ac.ir
2- استادیار اقتصاد دانشگاه بین المللی امام خمینی ، azizmohammadlou@soc.ikiu.ac.ir
چکیده: (8716 مشاهده)
به گواه مطالعات تجربی انجام‌یافته، آنچه طی فرآیند صنعتی شدن در ایران رخ داده، اغلب تغییرات نامتوازن و بعضاً متناقضی بوده، که در برخی از زمینه‌ها و ساختار‌های صنعتی و در سطوح مختلف ملی و استانی صورت پذیرفته که نتیجه آن، رشد نامتوازن و ناپایدار صنعتی در کشور است. در این مقاله، با بهره‌گیری از داده‌های سری زمانی سال‌های 1353 تا 1394 روند پایداری و فراگیری توسعه صنعتی کشور ترسیم و تحلیل شده و عوامل مؤثر بر شکل‌گیری روندهای کشف‌شده، با استفاده از روش همگرایی یوهانسون مورد آزمون قرار گرفته است. یافته‌ها نشان میدهد که رشد صنعتی روندی پر نوسان، فراگیری توسعه صنعتی، روند نسبتاً ثابت و پایداری توسعه صنعتی، روند نزولی را طی دوره مذکور تجربه کرده است. نتایج تحلیل همگرایی، حاکی از اثر مثبت و معنی‌دار سرمایه، نرخ ارز، فناوری و مخارج تحقیق و توسعه بر رشد صنعتی است. فراگیری توسعه صنعتی باوجودآنکه تحت تأثیر مثبت اشتغال صنعتی، سرمایه‌گذاری و سرمایه اجتماعی قرار داشته، اما به‌طور منفی از فناوری و مخارج تحقیق و توسعه تأثیر پذیرفته است. پایداری توسعه صنعتی نیز تابعی مثبت از اشتغال صنعتی، سرمایه اجتماعی و سرمایه‌گذاری دولت در محیط زیست است. مبتنی بر این یافته‌ها، پیشنهاد می‌شود، به‌منظور تسهیل شرایط حصول به پایداری و فراگیری توسعه صنعتی در ایران، اعتبارات قابل تخصیص به سرفصل حفاظت از محیط زیست در بودجه سالیانه تقویت شده و بسترهای موردنیاز برای تقویت سرمایه اجتماعی و در نتیجه، افزایش میزان مشارکت اقشار مختلف جامعه در فعالیت‌های صنعتی و صیانت از محیط زیست فراهم گردد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1398/4/1 | پذیرش: 1398/4/1 | انتشار: 1398/4/1
دریافت: 1398/4/1 | پذیرش: 1398/4/1 | انتشار: 1398/4/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |