دوره 18، شماره 1 - ( 1397 )
جلد 18 شماره 1 صفحات 73-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علیمراد شریفی* 
1، بابک صفاری2 ، زینب هاشمی3
1، بابک صفاری2 ، زینب هاشمی3
1- دانشگاه اصفهان ، alimorad@ase.ui.ac.ir
2- استادیار دانشکده اقتصاد و علوم اداری دانشگاه اصفهان
3- کارشناس ارشد اقتصاد، دانشکده اقتصاد و علوم اداری دانشگاه اصفهان
2- استادیار دانشکده اقتصاد و علوم اداری دانشگاه اصفهان
3- کارشناس ارشد اقتصاد، دانشکده اقتصاد و علوم اداری دانشگاه اصفهان
چکیده: (8310 مشاهده)
توسعه پایدار، یکی از اهداف مهم کشورها به حساب می‌آید و تاکنون شاخص‌های متعددی برای سنجش آن معرفی شده‌اند. در این مقاله، ابتدا با روش حسابداری ملی به محاسبه پس‌انداز اصیل به عنوان یکی از شاخص‌های سنجش توسعه پایدار پرداخته شده و سپس با روش اقتصاد سنجی سریهای زمانی، رابطه بین پس‌انداز اصیل با ارزش حال تغییرات مصرف در چهار دوره تنزیل ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ ساله برای سال‌های ۱۳۳۹ الی ۱۳۹۱ مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از محاسبه پس‌انداز اصیل برای ایران، نشان می دهد که در اکثر سال‌های مورد مطالعه، پس‌انداز اصیل ایران منفی بوده و همچنین در اکثر دوره‌های منتخب، رابطه منفی بین پس‌انداز اصیل که نشان‌دهنده ثروت کشور و تغییرات ارزش حال مصرف که نشان‌دهنده رفاه کشور است، وجود دارد، که این نتایج با در نظر گرفتن قاعده هارتویک می‌تواند نشان از کاهش مصرف و رفاه در آینده باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |