دوره 9، شماره 4 - ( 1388 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sabbagh Kermani M, Yavari K, Basakha M, Shahtahmasbi E. Education and Health Expenditure Efficiency in OIC Countries: Using a DEA Approach. QJER 2010; 9 (4)
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-1735-fa.html
صباغ کرمانی مجید، یاوری کاظم، باسخا مهدی، شاه طهماسبی اسماعیل. بررسی کارآیی کشورهای اسلامی در بخش بهداشت و آموزش با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها (DEA). پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). 1388; 9 (4)

URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-1735-fa.html


1- دانشکده اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشکده مدیریت دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (5784 مشاهده)
در کشورهای در حال توسعه، مخارج دولت به طور میانگین، 15 تا 30 درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد؛ به همین دلیل نیز، بحث کارآیی دولت از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و کمترین تغییر در آن، تاثیرات قابل توجهی بر تولید و متغیرهای اقتصادی خواهد داشت. مطالعه حاضر در پی بررسی کارآیی سیستم آموزش و بهداشت دولتی در برخی از کشورهای اسلامی (به همراه ایران) با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) می‌باشد. نتایج حاصل از به کار‌گیری داده‌های 24 کشور اسلامی و طبقه‌بندی کشورها براساس میزان مخارج صورت گرفته، در دوره زمانی سالهای2000 تا 2005 نشان می‌دهد که در بخش بهداشت، بالا بودن مرگ و میر کودکان زیر 5 سال، سوء تغذیه و پایین بودن نرخ واکسیناسیون در برابر بیماری‌های واگیر، از جمله علل مختلف پایین بودن کارآیی بخش بهداشت در ا‌ین کشورها می‌باشد. در بخش آموزش نیز کارآیی، غالبا تحت تاثیر نرخ‌های ثبت نام در مقاطع مختلف تحصیلی - ازجمله مقطع متوسطه - بوده است. بررسی وضعیت کارآیی کشورهای مختلف در دو سال 2000 و 2005، نشان می‌دهد که کارآیی بیشتر کشورها در تخصیص هزینه‌های بهداشتی کاهش و در هزینه‌های آموزشی افزایش یافته است.
متن کامل [PDF 257 kb]   (2466 دریافت)    

دریافت: 1389/2/21 | پذیرش: 1388/12/10 | انتشار: 1389/2/21

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.