دوره 18، شماره 2 - ( 1397 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 150-125 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه لرستان
2- استادیار اقتصاد دانشگاه لرستان ، alizadeh.m@lu.ac.ir
2- استادیار اقتصاد دانشگاه لرستان ، alizadeh.m@lu.ac.ir
چکیده: (8995 مشاهده)
براساس فرضیه کائو و روبین (K&R)، افزایش قدرت دولت در جمع‌آوری مالیات، باعث گسترش اندازه دولت می‌شود. در این راستا، هدف اصلی مقاله حاضر، آزمون این فرضیه برای اقتصاد ایران طی دوره زمانی 93-1350 است. به این منظور، از دو متغیر نرخ مشارکت زنان در بازار کار و نرخ خود اشتغالی، به‌عنوان شاخص‌های اندازه‌گیری قدرت دولت در جمع‌آوری مالیات و روش برآورد رگرسیون هم جمعی کانونی (CCR) استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان‌دهنده عدم معناداری تأثیر شاخص‌های مورد استفاده، بر اندازه دولت و درنتیجه، رد فرضیه کائو و روبین برای اقتصاد ایران است. برآوردگرهای FMOLS و DOLS نیز، نتایج به‌دست‌آمده را تأیید می‌کنند.
نوع مقاله: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
اقتصاد
دریافت: 1395/9/22 | پذیرش: 1396/5/1 | انتشار: 1397/4/3
دریافت: 1395/9/22 | پذیرش: 1396/5/1 | انتشار: 1397/4/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |