دوره 14، شماره 2 - ( 1393 )                   جلد 14 شماره 2 صفحات 95-69 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Marsousi N, Lajevardy S A. The Comparative Study of the Quality of Urban Life in Iran. QJER 2014; 14 (2) :69-95
URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-9042-fa.html
مرصوصی نفیسه، لاجوردی سید علیرضا. مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی شهری در ایران. پژوهشهای اقتصادی (رشد و توسعه پايدار). 1393; 14 (2) :69-95

URL: http://ecor.modares.ac.ir/article-18-9042-fa.html


1- دانشیار گروه علمی جغرافیا، دانشگاه پیام نور
2- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور
چکیده:   (11137 مشاهده)
در دهه های اخیر به دلیلرشد شتابانشهرنشینی وافزایشنقاطشهریدرسطحدنیا، مفهومکیفیتزندگیشهریبهطورگستردهایوارد مباحثبرنامهریزی ومطالعات شهریشدهاست.       هدف این پژوهش، مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در شهرهای کشور و روش تحقیق، توصیفی و شیوه نگارش، توصیفی و تحلیلی و برای سنجش درجه کیفیت زندگی در شهرها از تکنیک ترکیبی توسعه انسانی استفاده شده است. در این تکنیک 36 شاخص به کار می رود که در سه دسته شاخص های فرهنگی- اجتماعی، شاخص های جمعیتی - اقتصادی و شاخص های زیربنایی قرار دارند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که: کیفیت زندگی شهری در شهرهای مرکزی و شمال کشور در تمامی بخش ها بهتر از سایر شهرهای کشور می باشد. بیشتر این شهرها در دایره ای فرضی که از اصفهان شروع می شود و پس از گذشتن از تهران، قزوین و سمنان شهرهای ساری، گرگان و رشت را در برمی گیرد، قرار دارند. شهرهای نیمه شمالی و نیمه غربی کشور از لحاظ فرهنگی - اجتماعی و شهرهای نیمه شرقی و نیمه جنوبی کشور از لحاظ اقتصادی وضعیت بهتری دارند. کیفیت زندگی در شهرهای واقع در فاصله 100 تا 400 متر از سطح دریا در تمامی بخش ها نسبتاً مناسب می باشد. همچنین شهرهای 100 تا 250 هزار نفری از نظر فرهنگی و اجتماعی و شهرهای بیش از یک میلیون نفری، از لحاظ اقتصادی وضعیت بهتری نسبت به سایر شهرها دارند.
متن کامل [PDF 1492 kb]   (4284 دریافت)    

دریافت: 1391/2/3 | پذیرش: 1391/7/12 | انتشار: 1393/3/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.