جستجو در:
مقالات آماده انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
یحیی محقق1 
، هاشم زارع* 2، مهرزاد ابراهیمی3
، هاشم زارع* 2، مهرزاد ابراهیمی3
1- دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد،دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی ،شیراز ،ایران
2- گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی ،شیراز ،ایران ، hashem.zare@gmail.com
3- گروه اقتصاد،دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی ،شیراز ،ایران.
2- گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی ،شیراز ،ایران ، hashem.zare@gmail.com
3- گروه اقتصاد،دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی ،شیراز ،ایران.
چکیده: (312 مشاهده)
نظر به افزایش مشکلات و تخریب زیست محیطی در دو دهه اخیر، انگیزه پژوهش حاضر درک اثر مخارج آموزش عمومی بر رشد اقتصادی و کیفیت زیست محیطی ایران با استفاده از یک الگوی تعادل عمومی تصادفی پویا و رویکرد بیزین است. در این راستا، از متغیرهای قابل مشاهده، تولید ناخالص داخلی، مصرف خصوصی، سرمایهگذاری، مخارج دولت و نرخ رشد ناخالص پول در دوره 1400:02-1383:01 استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که افزایش مخارج آموزش عمومی به اندازه یک انحراف معیار، موجب افزایش بهرهوری نهایی مخارج آموزش خصوصی میشود. بنابراین ساعات آموزش، سرمایهگذاری در آموزش و متعاقب آن، سرمایه انسانی افزایش مییابند. افزایش سرمایه انسانی، موجب افزایش تولید، رشد اقتصادی و کاهش تورم میشود. کاهش تورم، افزایش دستمزد حقیقی نیرویکار و در نهایت تمایل خانوار به افزایش عرضه نیروی کار را به دنبال خواهد داشت. مصرف در پاسخ به افزایش دستمزد حقیقی افزایش یافته و رفتار سرمایهگذاری بسیار شبیه به رفتار مصرف و تولید است. بنابراین میتوان اظهار داشت که تکانه مخارج آموزش عمومی مانند یک تکانه انبساطی عملکرد اقتصاد را تحت تأثیر قرار داده و موجب بهبود شرایط اقتصاد شده است. در بخش زیست محیطی، با افزایش سرمایه انسانی، رشد اقتصادی ارتقا یافته و این موضوع منجر به افزایش آلودگی هوا و کاهش کیفیت زیست محیطی شده است. به عنوان توصیه سیاستی، علاوه بر توجه به آموزش و نقش آن در توسعه سرمایه انسانی به عنوان یک سرمایهگذاری بلندمدت، بایستی بهبود کیفیت نهادها مد نظر قرار گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |